اکنون که در شرایط اعتماد به‌نفس قرار گرفته‌ایم باید از این فرصت استفاده کرده و بسته پیشنهادی 1+5 را به‌عنوان یک چارچوب درخورتوجه برای مذاکره مورد بررسی قرار دهیم.
انجام مذاکره به معنای تسلیم نیست، بلکه برای نیل به نتیجه و فرآیند مورد توافق دو طرف است. منافع ملی ایران ایجاب می‌کند قبل از این که جامعه ایران دچار بحران‌های ناخواسته شود وارد گفت‌وگوهای سازنده با 1+5 شویم.
حالت اعتماد به‌نفس ایران باید فرصتی برای مذاکرات سازنده تلقی شود، در غیر این‌صورت این ادعا مطرح می‌شود که پیشنهادهای مسالمت‌آمیز مکرراً به ایران ارائه شده اما راه به‌جایی نبرده است.
این موضوع می‌تواند مشروعیتی را برای اقدامات بعدی مانند صدور قطعنامه دیگری علیه ایران یا آزادی‌عمل یکجانبه برای برخورد سخت‌افزاری (نظامی) برخی کشورها با ایران ایجاد کند؛
بنابراین جهت پیشگیری از چنین وضعیتی و باتوجه به محتوای بسته پیشنهادی و درنظر گرفتن منافع ملی ایران به مصلحت است که بسته به‌عنوان چارچوب مذاکرات مورد پیگیری قرار گیرد.
از آنجا که شورای امنیت سازمان ملل که نماینده جامعه بین‌الملل محسوب می‌شود تاکنون یک بیانیه و 3 قطعنامه درباره ایران صادر کرده است تلاش می‌کند جامعه جهانی را علیه برنامه هسته‌ای ایران بسیج کند.
در 3 قطعنامه شورای امنیت، در کنار اعمال تحریم‌ها علیه ایران، ادامه مذاکرات و ارائه مشوق‌ها نیز پیش‌بینی شده است؛ بنابراین، منافع ملی و مصلحت جامعه ایجاب می‌کند به پیشنهاد مذاکره پاسخ مثبت دهیم. اشتباه بزرگی است اگر فکر کنیم ادامه وضع موجود به نفع ایران است.
برای اتخاذ یک راهبرد ملی باید شرایط و مقتضیات روز درنظر گرفته شوند و نه یکسری مبانی انتزاعی و تجریدی. محتوای بسته پیشنهادی 1+5 در روند مذاکرات قابل تغییر است و می‌تواند شرایط بهتری را ایجاد کند.
